haberleri açıyorum, bir yandan gururlanıyor, bir yandan üzülüyorum. bazı şeyler değişiyor, bazıları hep aynı.

bir sokak röportajında genç bir çocuk “buradan kurtulmak istiyorum” diyor. ben de zamanında kaçmak istemiştim. ama dönüp bakınca içim burkuluyor.

burada hayat düzenli, sakin ama çok yalnız. orada kaotik ama sıcacık.

her iki tarafın da eksiği, fazlası var ama insanın içi hep eksik kalıyor.

bu eksiklik, sanırım “aidiyet” denen şeyin kırılması. artık ne oralıyım, ne buralı. sadece aradayım.

2025-05-14 01:18